Zajęcia logopedyczne

„…Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa;
A czasem był jak piorun jasny, prędki,

A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga Nimfy miętki,

A czasem piękny jak Aniołów mowa…”

Juliusz Słowacki

Głównym celem działalności logopedycznej w naszym Ośrodku jest pomoc uczniom w zakresie terapii logopedycznej. Całe wyposażenie pracowni otrzymaliśmy z EFS. W terapii logopedycznej z dużym powodzeniem wykorzystujemy posiadana komputery wyposażone w specjalistyczne oprogramowanie. Zastosowanie profesjonalnego oprogramowania podczas zajęć logopedycznych daje szybsze efekty terapii, uatrakcyjnia ją, a co najważniejsze – zwiększa chęć i motywację uczniów do ćwiczeń.

Zajęcia terapeutyczne trwają 60 minut, raz w tygodniu.

Formy i metody pracy stosowane przez logopedów w naszej Placówce:

Formy pracy:

• terapia indywidualna,
• terapia grupowa,
• konsultacje,
• porady.

Metody pracy

W pracy logopedycznej wykorzystujemy metody logopedyczne, lingwistyczne, psychologiczne oraz pedagogiczne, m.in.:

• metodę dobrego startu,
• metodę ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne,
• metodę M.Ch. Knillów.

Gabinet Logopedyczny w naszej Placówce obejmuje:

• diagnozę logopedyczną,
• rozwijanie kompetencji komunikacyjnej uczniów,
• terapię zaburzeń mowy i komunikacji (autyzm, zespół Aspergera, ubytek słuchu, alalia, afazja, niepełnosprawność intelektualna, zespół Downa, porażenie mózgowe, jąkanie i inne),
• terapię wad wymowy,
• terapię i profilaktykę dysleksji,
• ćwiczenia emisji głosu, poprawa jakości mówienia,
• ćwiczenia technik czytania i pisania,
• ćwiczenia relaksacyjne i odprężające przy muzyce.

W trakcie zajęć wykorzystywane są różne rodzaje ćwiczeń ogólnorozwojowych, które wpływają na poszczególne zmysły, funkcje i sprawności:

Terapia (leczenie) zaburzeń wymowy ma na celu:

• usunięcie wszelkich form wadliwych realizacji dźwięków,
• wytworzenie w ich miejsce nowych, prawidłowych,
• utrwalenie ich w mowie kontrolowanej i spontanicznej.

Przyczyny zaburzeń mowy

Są uczniowie, którzy zaczynają mówić wcześnie i ich wymowa jest prawidłowa; są i tacy, którzy w wieku 7 lat wypowiadają się nieprawidłowo, a ich mowa jest niewyraźna, nieprawidłowa. Przyczyną takiego stanu mogą być:

• wada zgryzu lub uzębienia,
• osłabienie słuchu fizycznego,
• opóźnienie lub zaburzenie słuchu fonematycznego,
• mała sprawność narządów artykulacyjnych,
• zaburzenia emocjonalne,
• zaniedbania pedagogiczne,
• nieprawidłowe wzorce mowy.

Najczęstsze wady wymowy:

• seplenienie – nieprawidłowa wymowa głosek: „s”, „z”, „c”, „dz”, „sz”, „ż”, „cz”, „dż”, „ś”, „ź”, „ć”, „dź”;
• reranie – nieprawidłowa realizacja głoski „r”,
• kappacyzm – nieprawidłowa realizacja głosek „k” oraz „g”,
• bezdźwięczność – wymowa głosek dźwięcznych bezdźwięcznie,
• nosowanie – głoski nosowe wymawiane są jak ustne lub odwrotnie,
• giełkot,
• jąkanie.

Ćwiczenia usprawniające narządy mowy

Ćwiczenia usprawniające narządy mowy mają na celu usunięcie wad wymowy, zaś w przypadku uczniów, których mowa jest prawidłowa – dalsze doskonalenie sprawności mięśni biorących udział w procesie artykulacji.

Ćwiczenia szczęki dolnej:

• chwytanie dolnymi zębami górnej wargi,
• poruszanie szczęką w lewo i w prawo,
• opuszczanie i unoszenie szczęki dolnej.

Ćwiczenia warg:

• układanie wargi dolnej na górnej i górnej na dolnej,
• wykonywanie złączonymi wargami ruchów okrężnych,
• dmuchanie przez złączone i lekko wysunięte do przodu wargi,
• cmokanie,
• parskanie.

Ćwiczenia języka:

• oblizywanie warg ruchem okrężnym w prawo i w lewo,
• wysuwanie języka na brodę,
• dotykanie czubkiem języka kolejnych zębów – górnych i dolnych,
• wypychanie policzków czubkiem języka,
• robienie z języka „rurki”,
• wysuwanie rozpłaszczonego języka na zewnątrz jamy ustnej.

Pamiętaj!

Najważniejsza jest systematyczność!

LOGOPEDIA – podstawowe pojęcia

Logopedia (gr. logos – słowo, mowa, paideia – wychowanie) to nauka o kształtowaniu właściwej mowy w okresie jej rozwoju i jej doskonaleniu w późniejszym okresie (logopedia ogólna), a także o usuwaniu różnego rodzaju wad i zaburzeń mowy (logopedia specjalna). Przedmiotem zainteresowań logopedii jest komunikacja językowa, mowa w szerokim znaczeniu (przekazywanie i odbiór informacji) oraz wynik tego procesu – porozumienie.

Obecnie obowiązujące definicje logopedii mówią, że jest ona nauką o kształtowaniu prawidłowej mowy, usuwaniu wad wymowy oraz nauczaniu mowy w przypadku jej braku lub utraty. Obejmuje też oddziaływanie na psychikę w celu wytworzenia właściwego stosunku do wady mowy i zapobiegania ujemnemu jej wpływowi na kontakty interpersonalne oraz kształtowanie osobowości.

Dysleksja rozwojowa jest zespołem specyficznych trudności w uczeniu się. Rozróżnia się kilka postaci:
1. dysleksja – trudności w czytaniu,
2. dysortografia – trudności w zastosowaniu poprawnej pisowni,
3. dysgrafia – trudności w kształtnym pisaniu.

Jąkanie polega na zaburzeniu płynności, tempa i rytmu mówienia. Spowodowane jest nadmiernym napięciem mięśni oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych.